Pjesnik i muzičar Dušan Đurović nastupio je 27. juna u podgoričkom Kulturnom centru 201 i pružio publici priliku da zaviri u začudni svijet njegovih multimedijalnih iskaza kojima već deceniju i po sa prekidima intrigira publiku.
Još prije petnaestak godina Đurovićeva zbirka poezije Bukovski, čujem da si prebio Hemingveja (Samizdat, Podgorica, 2009) pojavila se kao unikat na crnogorskoj književnoj sceni koja se tih godina formirala, grupisala i regionalno predstavila. Nikad iniciran niti u jedan književni blok ili literarnu družinu, Đurović je progovorio u ime generacije rođene osamdesetih, ali uspio i da se njegova knjiga nađe na policama iskusnih znalaca koji su u njoj pronašli svježinu.
Na moćnom talasu pjesničkog debija Đurović nije dugo surfovao, uslijedila je manje zapažena i samozatajna zbirka Plagijat (Žuta Kornjača, Podgorica 2014), zatim satirični portal i kolektiv Polucija, razlaz za Polucijom, emotivni raskid sa rodnom grudom i selidba na Island gdje odlazi nakon snimljenih albuma sa bendovima Antonio Sančez & Kurvini Sinovi i Funny Badlands.
Posljednjih desetak godina Đurović se traži u izrazu, katkad provocira na društvenim mrežama, piše u naletima sevdaha koji nad Atlantikom zadobija halogena sjenčenja i metalan prizvuk.
Na večeri promocije svoje treće zbirke Crveni Bil i reorganizacija ostrva (Dajbabe/ 201 Engaging space, Podgorica, 2023), Dušan Đurović je pjevao i svirao, pojao i udarao u bure, recitovao i govorio glasom scenskog martira koji svakim novim nastupom ulazi u drugo polje objave.
Produkciju video priloga podržalo Ministarstvo kulture i medija kroz Fond za podsticanje pluralizma i raznovrsnosti medija